Czas na powrót...

Już sam początek naszej powrotnej autostopowej drogi zapowiadał małe kłopoty... Ale kto by sie przejmował:P
Pięknie deszczowy poranek, a my pędzimy na Dworzec, aby złapać autobus, który miał nas wywieźć na obrzeża miasta... (tak nam powiedziała pani w recepcji naszego malutkiego hosteliku)... Więc poszukiwaliśmy numerku (już nie pamiętam jakiego:P, jaka ta pamięć zwodnicza jest:P), nagle w okrzyku zdumienia dostrzegliśmy busika... Busik to ładne, dosyć pieszczotliwe określenie tego pojazdu komunikacji miejskiej:P Ale jaka radość, kiedy w końcu znaleźliśmy się na trasie wylotowej:P
Karol z Dagmarą zdążyli tylko wyjść i już ich zabrał samochodzik... Z późniejszych opisów wiadomo, że był to ksiądz, który nie mówił po angielsku, ale za to puszczał im przez całą drogę chorały:P
My z Przegiętką musieliśmy odstać za swoje... Byłam jeszcze pełna nadziei i strasznie szczęśliwa, kiedy po dwóch godzinach zabrał nas pewien jegomość:P I miało już pójść z górki...
Nie ujechaliśmy daleko, bo pan postanowił wyrzucić nas na samym początku obwodnicy Kowna, gdzie zatrzymał się dla nas kierowca Tora... A że jechał do Klajpedy, to nas tam chciał zabrać... Mocno musiałam się namęczyć, żeby wytłumaczyć, że jednak nie... Ale wyrzucił nas kawałek dalej... gdybym wiedziała ile jeszcze do końca obwodnicy, aż złapiemy stopa, to bym z nim do tej Klajpedy pojechała:P

Zdjęcia (17)

Komentarze (0)